Uchwała Nr XXXIV/142/17
Rady Powiatu Świdwińskiego
z dnia 26 października 2017 r.
 
w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność dyrektora
Zespołu Placówek Specjalnych w Sławoborzu



          Na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, (Dz. U. z 2017, poz. 1868) oraz z art. 229 pkt 4, art. 237 i art. 238 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2017 r.,
poz. 1257 ) uchwala się, co następuje:

§ 1. Po rozpatrzeniu skargi na działalność Dyrektora Zespołu Placówek Specjalnych
w Sławoborzu złożonej przez panią ………………………., Rada Powiatu uznaje skargę
za bezzasadną z przyczyn określonych w uzasadnieniu do uchwały.
§ 2. Zobowiązuje się Przewodniczącą Rady Powiatu do zawiadomienia Skarżącego
o sposobie załatwienia skargi.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem  podjęcia.


UZASADNIENIE




    Zgodnie z art. 229 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ) organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań m.in. kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych jest Rada Powiatu.
    Dnia 2 października 2017 r. do Rady Powiatu Świdwińskiego wpłynęła skarga na działanie dyrektora Zespołu Placówek Specjalnych w Sławoborzu p. Danutę Fic.
Przedmiotem skargi objęte zostały następujące zarzuty:
1.    negatywne zaopiniowanie przez Kuratorium Oświaty kwalifikacji skarżącej dotyczących prowadzenia Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka,
2.    nie przedstawienie w arkuszu organizacyjnym „faktycznych informacji”, na podstawie których dyrektor uznał kwalifikacje skarżącej,
3.    zniesławienia skarżącej,
4.    złośliwego działania dyrektora placówki.

    Pismem z dnia 4 października 2017 r. Przewodnicząca Rady poprosiła Dyrektora Zespołu Placówek Specjalnych w Sławoborzu o złożenie stosownych wyjaśnień w sprawie.
Odpowiedź na ww. pismo wpłynęło w dniu 11 października 2017 r.
   
    Stosownie do zapisów §30 ust. 1 pkt 5 Statutu Powiatu Świdwińskiego analizowanie skarg dotyczących zadań lub działalności m.in. kierowników jednostek organizacyjnych powiatu jest zadaniem komisji Rady Powiatu. W związku z tym Przewodnicząca Rady skierowała skargę do Komisji Rewizyjnej.  Komisja ta na posiedzeniu w dniu 16 października 2017 r. powołała zespół celem zbadania zasadności zarzutów przedstawionych w skardze.
Zespół zapoznał się szczegółowo z dokumentacją w powyższej sprawie, wysłuchał również wyjaśnień Dyrektora jednostki.

    W wyniku przeprowadzonych czynności oraz uzyskaniu wyjaśnień od Dyrektora jednostki zespół stwierdził, że:

Ad 1. W dniu 6 października Przewodnicząca Rady zgodnie z art. 231 k. p. a. wskazała
Skarżącej, iż właściwym organem dotyczącym wyjaśnienia kwestii związanych
z opiniowaniem kwalifikacji dotyczących prowadzenia zajęć wczesnego wspomagania rozwoju dziecka jest Kuratorium Oświaty. Zaś pozostałe zarzuty zawarte w skardze zostaną przekazane do rozpatrzenia przez Radę Powiatu Świdwińskiego.


Ad. 2 W arkuszu organizacyjnym przekazanym do kuratorium przedstawiony został wykaz kadry pedagogicznej wraz ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi wykształcenia
i dodatkowych kwalifikacji wszystkich nauczycieli, w tym Skarżącej.
Wszystkie wątpliwości dotyczące kwalifikacji Skarżącej zostały wyjaśnione jej przez
Dyrektora w piśmie znak: KO.I.5529.31.2017.MP. Ponadto Skarżąca na zebraniach rady pedagogicznej dotyczących organizacji pracy Placówki w roku szkolnym 2017/2018, które odbyły się dnia 30 sierpnia 2017 r. i 27 września 2017 r., nie zgłaszała żadnych wniosków dotyczących kwestii poruszanych w skardze.

Ad. 3 Biorąc pod uwagę treść art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (t.j. Dz. U. 2017 r. poz. 1189), na który powołuje się Skarżąca, organ prowadzący szkołę i dyrektor szkoły są obowiązani z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone. Dla rozpatrzenia zasadności w tym zakresie skargi należy rozważyć czy naruszone zostały prawa, które objęte są zakresem ochrony.
    Nauczyciel korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Oznacza to, że za przestępstwo odpowiada się wówczas, gdy dokona się go na funkcjonariuszu publicznym pełniącym swoje funkcyjne obowiązki, jak i takim, który nie pełni swoich funkcyjnych obowiązków, czyli nie przystąpił jeszcze do tych czynności albo od nich już odstąpił, jednak czyn sprawcy związany jest z ich pełnieniem. Wskazać ponadto należy, iż ochrona nauczyciela polega w tym zakresie na:
1)  ochronie nietykalności cielesnej (art. 222 KK);
2) ochronie przed czynną napaścią (art. 223 KK);
3) publicznoskargowym ściganiu osoby znieważającej funkcjonariusza publicznego (art. 226 KK).
    W ocenie zespołu Skarżąca nie wykazała, aby jej uprawnienia zostały naruszone. Zespół wyjaśnia, iż Skarżąca upatruje naruszenia jej praw w zasłyszanej przez nią od osoby trzeciej rzekomej wypowiedzi pani Dyrektor dotyczącej kompetencji Skarżącej.
    Zgodnie z informacją uzyskaną od pani Dyrektor, podczas rozmowy w gabinecie
z matką dziecka, które nie jest uczniem, pani Dyrektor wyjaśniła jedynie, iż Skarżąca nie może prowadzić zajęć z zakresu integracji sensorycznej z dzieckiem, które ma opinię
o potrzebie zajęć wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, natomiast może prowadzić takie zajęcia z uczniami w szkole.
    Wypowiedź pani Dyrektor nie można w żaden sposób zakwalifikować do przestępstwa zniewagi. Znieważenie polega bowiem na uchybieniu czci drugiego człowieka przez okazywanie mu pogardy, ubliżanie, obraźliwe zachowanie w stosunku do niego, okazywanie braku szacunku do jego systemu wartości, lekceważenie (W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga. Ochrona czci i godności osobistej człowieka w polskim prawie karnym – zagadnienia podstawowe, Warszawa 1984, s. 174), może nastąpić słowem, pismem, wizerunkiem lub gestem (R. Góral, Kodeks..., s. 376). Musi jednak nastąpić w trakcie wykonywania obowiązków służbowych i pozostawać jednocześnie w związku z tymi czynnościami.

    Wobec powyższego uznać należy, iż skarga w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie zostały naruszone prawa Skarżącej chronione w myśl art. 63 ust. 2 Karty Nauczyciela.

    Badając całą dokumentację Zespół uznał, iż kwestie dotyczące ewentualnego zniesławienia Skarżącej należą do sfery prawa karnego i regulowane są odrębnymi przepisami prawa, stąd Zespół nie podjął się ich oceny.


Ad.4 W skład Zespołu Placówek Specjalnych w Sławoborzu wchodzą Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy w Sławoborzu i Ośrodek Rewalidacyjno – Wychowawczy
w Świdwinie. W strukturze Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego funkcjonuje szkoła podstawowa, gimnazjum, szkoła przysposabiająca do pracy, przedszkole specjalne.
W Ośrodku Rewalidacyjno – Wychowawczym zapewnia się wychowankom z głębokim upośledzeniem umysłowym, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym
w stopniu umiarkowanym lub znacznym ze sprzężonymi niepełnosprawnościami udział
w zajęciach rewalidacyjno  - wychowawczych, prowadzonych indywidualnie lub zespołowo oraz prowadzenie specjalistycznych, dostosowanych do potrzeb wychowanków zajęć
w zakresie terapii psychologicznej, rewalidacji ruchowej i rekreacji.

    Skarżąca odmówiła realizacji zadań w grupie wychowawczej, gdzie był wychowanek
i uczeń. Praca w tych zespołach odbywa się w oparciu o indywidualne plany rewalidacyjno – wychowawcze i edukacyjno – terapeutyczne opracowane dla każdego dziecka. Praca z tymi dziećmi cechuje się szczególnie indywidualnym podejściem do dziecka. Nauczyciele, którzy pracowali w takiej grupie wychowawczej nie zgłaszali żadnych uwag do pracy w tym zespole i doskonale dawali sobie radę z realizacją powyższych zadań. W związku z tym, iż Skarżąca twierdziła, iż nie ma ona możliwości pracy w takiej grupie, nie będzie wypełniać dokumentacji przebiegu nauczania w tej grupie, została przeniesiona do innej grupy wychowawczej, na co wyraziła zgodę.
W przypadku wynajęcia sali w 2012 roku zespół ustalił, iż Skarżąca realizowała, w swoim prywatnym czasie, specjalistyczne usługi opiekuńcze, które były finansowane przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Rąbinie. Zajęcia były realizowane na terenie Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego w Sławoborzu. W związku z tym została zawarta umowa ze Skarżącą na okres od dnia 10 października 2012 r. do 28 czerwca 2013 r. Skarżąca podpisała tą umowę co umożliwiło jej realizację prywatnej pracy, a nie zadań wynikających ze stosunku pracy zawodowej jako nauczyciela Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego. Dyrektor miał prawo zawierać umowę z osobą prywatnie prowadzącą zajęcia zgodnie z statutową działalnością placówki.

    Mając powyższe na uwadze i rozpatrując skargę w zakresie swoich kompetencji, Rada Powiatu uznaje, że przeprowadzone postępowanie wyjaśniające pozwoliło na ustalenie,
że w tych okolicznościach skarga na działania Dyrektora Zespołu Placówek Specjalnych
w Sławoborzu jest bezzasadna.

    W przypadku, gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, zostanie uznana za bezzasadną
i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowi skargę bez wskazania nowych okoliczności, to zgodnie z przepisem art. 239 § 1 k.p.a. organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy - bez zawiadamiania skarżącego.