Uchwała Nr XXIV/138/13
Rady Powiatu w Świdwinie
z dnia 23 maja 2013 r.

w sprawie wyrażenia stanowiska w przedmiocie skargi na działalność Starosty Świdwińskiego.


 Na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. Z 2001 r. Nr 142, z póżn. zm.) oraz z art. 229 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267), po wysłuchaniu stanowiska Komisji Rewizyjnej Rady Powiatu w Świdwinie uchwala się, co następuje:


§ 1

Okoliczności stanu faktycznego przedstawione przez Pana Roberta Matysiaka w pismach skierowanych do Rady Powiatu Świdwińskiego:
 z dnia 8 stycznia 2013 r. zatytułowanym „Skarga na działanie Starosty Powiatu Świdwińskiego;
 z dnia 30 kwietnia 2013 r. zatytułowanym „Uzupełnienie skargi na działanie Starosty Świdwińskiego z dnia 8 stycznia 2013 r.”,
dotyczą spraw nie należących do kompetencji organu stanowiącego samorządu powiatowego i jako takie nie podlegają rozpatrzeniu i rozstrzyganiu przez Radę Powiatu.

§ 2

Zobowiązuje się Przewodniczącą Rady Powiatu do powiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia skargi, poprzez przesłanie odpisu niniejszej uchwały wraz z uzasadnieniem.


§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

 

U Z A S A D N I E N I E


 Pan Robert Matysiak pracownik Starostwa Powiatowego w Świdwinie w piśmie z dnia 8 stycznia 2013 r., skierowanym do radnych Powiatu Świdwińskiego, nazwanym skargą na działania Starosty, informuje, iż zarzuca Staroście jako pracodawcy nie wykonywanie wyroku sądu orzekającego o przywróceniu go do pracy oraz o podejmowanie w stosunku do niego działań noszących cechy dyskryminacji i znamiona mobbingu. We wnioskach występuje o spowodowanie przez Radę, by pracodawca zapewnił mu wykonywanie pracy na dotychczasowym stanowisku pracy oraz o zapobieżenie dyskryminacji i mobbingowi. W następnym piśmie z dnia 30 kwietnia 2013 r. podtrzymał wcześniej wytoczone zarzuty odnośnie nie wykonywania wyroku Sądu Pracy oraz tyczące się podejmowania działań i zachowań noszących cechy dyskryminacji.

 Należy podkreślić, iż w myśl art 222 Kpa, w którym określona została zasada kwalifikacji o tym, czy pismo jest skargą, decyduje treść pisma a nie jego forma zewnętrzna. Zatytułowanie pisma przez autora jako skargi lub wniosku albo użycie jakiegokolwiek innego określenia nie ma zatem znaczenia prawnego – organ rozpatrujący to pismo musi samodzielnie ustalić, czy ma do czynienia ze skargą, wnioskiem, petycją czy może pismem innego rodzaju.

 Komisja Rewizyjna zapoznała się z dokumentami dotyczącymi sprawy i w oparciu o nie uznała, iż okoliczności przedstawione w pismach wiążą się ściśle ze sprawami z zakresu stosunku pracy, wynikły na tle konfliktu w sferze pracodawca-pracownik, których rozstrzyganie nie następuje w trybie uprawnień nadzorczych organu stanowiącego samorządu powiatowego. Sprawy z tego zakresu rozpatrują sądy pracy. Zarzuty wprost dotyczą działania dyskryminującego ( art. 113 Kodeksu pracy) i w pełnym zakresie należą do właściwości Sądu Pracy, jako właściwego do orzekania o ich zasadności bądź niezasadności. Sprawa zaś wiążąca się z zarzutami nie wykonania wyroku Sądu Pracy orzekającego o przywróceniu do pracy była rozpatrywana przez Państwowego Inspektora Pracy, zaś jego wystąpienia miały charakter w istocie prewencyjny, zważywszy na to, że ujawniały się na tle pogłębiającego się konfliktu w sferze pracownik-pracodawca.

  Sprawy przedstawione przez Pana Roberta Matysiaka należą do zakresu spraw wprost związanych ze statusem prawnym pracowników samorządowych regulowanym przepisami ustawy o pracownikach samorządowych i przepisami Kodeksu pracy i nie są w żadnym zakresie podawane do rozstrzygania w trybie skargowego postępowania administracyjnego.  Rada Powiatu nie jest organem właściwym do rozstrzygania o podniesionych zarzutach wobec Starosty, ponieważ dotyczą one roszczeń ze stosunku pracy. Tego typu sprawy i ocena prawidłowości działania pracodawcy należą do wyłącznej kompetencji Sądu Pracy. Zatem Rada Powiatu w Świdwinie nie jest uprawniona do ich rozpatrzenia i rozstrzygania co do ich istoty (zasadności) w trybie określonym w art. 229 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego.

 Zgodnie z treścią art. 239 Kodeksu postępowania administracyjnego w przypadku, gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, została uznana za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego.


Sporządził: Józef Nizioł – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej